Περιεχόμενο
- Επεξεργάζομαι, διαδικασία
- Τύποι συγκλινόντων ορίων
- Χαρακτηριστικά των συγκλινόντων ορίων
- Παραδείγματα συγκλίνοντων ορίων
Τα όρια συγκλίνουσας πλάκας διαμορφώνονται όπου οι πλάκες λιθοσφαιρίων συγκρούονται κατά μήκος των ορίων μεταξύ τους. Τέτοιες συγκρούσεις προκαλούν εκτεταμένες παραμορφώσεις στο φλοιό της Γης, οδηγώντας στη δημιουργία ηφαιστείων, στην ανύψωση των οροσειρών και στη δημιουργία βαθιών ωκεάνιων τάφρων. Τα όρια συγκλίνουσας πλάκας χαρακτηρίζονται επίσης από εκτεταμένες σεισμικές δραστηριότητες, οι οποίες συμβαίνουν κατά μήκος των τμημάτων του συγκλίνοντος περιγράμματος Nazca-Pacific, για παράδειγμα στη Χιλή και το Περού.
Επεξεργάζομαι, διαδικασία
Όταν οι ηπειρωτικές πλάκες και οι ωκεάνιες πλάκες κινούνται μαζί κατά μήκος των ορίων τους, η σύγκρουση δημιουργεί τεράστια ποσά ενέργειας, απελευθερώνοντας γιγαντιαίες τρέμουλες που προκαλούν παραμόρφωση της γήινης φλούδας. Οι διαφορετικές πλάκες είναι ανεξάρτητες το ένα από το άλλο και κινούνται μαζί σε διαφορετικές σχετικές ταχύτητες.Εντούτοις, εξακολουθούν να αλληλοσυνδέονται κατά το ότι η σύγκρουση δύο πλακών θα εξακολουθήσει να επηρεάζει άλλες πλάκες που δεν εμπλέκονται άμεσα στη σύγκρουση.
Τύποι συγκλινόντων ορίων
Οι τρεις βασικοί τύποι ορίων σύγκλισης είναι η σύγκλιση των ωκεανών-ηπειρωτικών περιοχών, η σύγκλιση των ωκεανών-ωκεανών και η ηπειρωτική-ηπειρωτική σύγκλιση. Η σύγκλιση της Ωκεανίας και της ηπειρωτικής Ευρώπης συμβαίνει όταν μια ωκεάνια πλάκα συγκλίνει με μια ηπειρωτική πλάκα και υποχωρεί κάτω από αυτή. Ένα όριο σύγκλισης των ωκεανών-ωκεανών εμφανίζεται όταν μια ωκεάνια πλάκα γίνεται υποχωρημένη κάτω από άλλη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας βαθιάς ωκεάνιας τάφρου. Τέλος, ένα σύνορο πλάκας σύγκλισης της ηπειρωτικής Ευρώπης μπορεί να συμβεί όταν δύο ηπειρωτικές πλάκες συγκρούονται με το κεφάλι. Σε μια τέτοια σύγκρουση, ούτε η πλάκα γίνεται υποτονική, καθώς οι ηπειρωτικοί βράχοι είναι ελαφριές και αντιστέκονται προς τα κάτω. Η σύγκρουση ωθεί τους βράχους είτε προς τα πάνω είτε προς τα πλάγια.
Χαρακτηριστικά των συγκλινόντων ορίων
Τα όρια του ωκεάνιου και ηπειρωτικού πλατώματος χαρακτηρίζονται από μια οροσειρά, όπου η ηπειρωτική πλάκα ανυψώνεται πάνω από την υποβαθμισμένη ωκεάνια πλάκα, που συνορεύει με μια βαθιά υποβαθμισμένη τάφρο στην πλευρά της ωκεάνιας τάφρου. Τα όρια σύγκλισης Ωκεανίας-Ωκεανού έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία υποθαλάσσιων ηφαιστείων. Πάνω από εκατομμύρια χρόνια, η έκρηξη λάβας κατά μήκος των συνόρων συσσωρεύεται στον πάτο του ωκεανού μέχρις ότου ένα ηφαιστειακό υποβρύχιο ανεβαίνει πάνω από τη στάθμη της θάλασσας για να γίνει νησίδες ηφαιστείου, οι οποίες γίνονται διατεταγμένες σε αλυσίδες για να σχηματίσουν ένα τόξο νησιού. Τα σύνορα ηπειρωτικής-ηπειρωτικής σύγκλισης χαρακτηρίζονται συχνά από εκδηλώσεις ορεινής οικοδόμησης, όπως το Caledonian Orogeny, το οποίο έφερε μαζί τα βρετανικά νησιά.
Παραδείγματα συγκλίνοντων ορίων
Ένα παράδειγμα ωκεάνιο-ηπειρωτικό σύνορο πλάκας είναι η υποβάθμιση της πλάκας του Ειρηνικού κάτω από την πλάκα Nazca στη δυτική ακτή της Αμερικής, που σχημάτισε τα βουνά των Άνδεων. Ένα σημερινό παράδειγμα ωκεάνιο-ωκεάνιο όριο πλάκας είναι το Marianas Trench, το οποίο προέκυψε από το Φιλιππινέζικο πιάτο που υπέκυψε κάτω από τον Ειρηνικό Πλάκα. Ένα παράδειγμα ηπειρωτικής-ηπειρωτικής οριοθέτησης πλάκας είναι η σύγκρουση της ινδικής πλάκας με την ευρασιατική πλάκα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το σχηματισμό του Θιβετιανού οροπεδίου και της οροσειράς των Ιμαλαΐων.