Περιεχόμενο
Ο θυρεοειδής αδένας συνθέτει θυρεοειδικές ορμόνες, οι οποίες χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο διαφόρων μεταβολικών λειτουργιών του σώματος. Για να κάνετε θυρεοειδικές ορμόνες, ο αδένας χρειάζεται ιώδιο. Δεδομένου ότι ο θυρεοειδής είναι το μόνο μέρος του σώματος που συλλέγει ιώδιο, οι ιατρικοί επαγγελματίες μπορούν να επωφεληθούν από την τοπική διαδικασία πρόσληψης σε ιατρικές διαδικασίες απεικόνισης, χρησιμοποιώντας ραδιενεργό ιώδιο.
Ισοτόπα ιωδίου
Το κανονικό μη ραδιενεργό ισότοπο ιωδίου έχει ατομικό βάρος 127. Αυτό περιλαμβάνει 74 σωματίδια νετρονίων και 53 πρωτόνια. Ο τύπος ιωδίου που χρησιμοποιείται για την απεικόνιση του θυρεοειδούς είναι το ιώδιο 123, το οποίο έχει την ίδια ποσότητα πρωτονίων αλλά μόνο 70 νετρόνια. Ένα άλλο ραδιενεργό ισότοπο, το ιώδιο 131, χρησιμοποιείται επίσης ιατρικά αλλά σε περιορισμένη βάση επειδή μπορεί να βλάψει τα θυρεοειδή κύτταρα.
Ιώδιο 123 Ραδιενέργεια
Οποιοδήποτε ραδιενεργό ισότοπο ενός στοιχείου διασπάται συνεχώς και απελευθερώνει ενέργεια ως ραδιενέργεια. Στην περίπτωση του ιωδίου 123, η ακτινοβολία γάμμα απελευθερώνεται. Η ακτινοβολία γάμμα προέρχεται από τον πυρήνα του ιωδίου 123 με τη μορφή ακτίνων με πολύ μικρά μήκη κύματος και πολύ υψηλή ενέργεια. Οι ακτίνες γάμα μπορούν εύκολα να περάσουν μέσα από το σώμα, αλλά δεν κάνουν κανένα από τα ιστό ραδιενεργά. Η ακτινοβολία από τις ακτίνες γάμμα μπορεί να βλάψει σοβαρά τον ανθρώπινο ιστό και είναι η κύρια αιτία της ασθένειας ακτινοβολίας, αλλά το ιώδιο 123 έχει τόσο μικρό χρόνο ημίσειας ζωής που οι ιστοί δεν εκτίθενται σε υπερβολικές ακτίνες γάμμα.
Ανίχνευση του ιωδίου 123
Η ακτινοβολία γάμμα από το σώμα παραλαμβάνεται από ένα σαρωτή. Στη συνέχεια, ο σαρωτής θα δείξει πού βρίσκεται το ιώδιο 123 και πού έχει συγκεντρωθεί. Ο ιατρός μπορεί να εκτιμήσει εάν η ποσότητα του ιωδίου 123 που λαμβάνει ο θυρεοειδής είναι στο κανονικό εύρος.
Ιστορικό της δοκιμής
Το ιώδιο 123 πρέπει να καταπίνεται σε ένα χάπι ή υγρό πριν το σώμα το πάρει και συλλέγει στον θυρεοειδή αδένα. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Θυρεοειδούς, μερικοί άνθρωποι έχουν αλλεργίες σε ουσίες που περιέχουν ιώδιο, όπως βαφές χρώματος που χρησιμοποιούνται σε εξετάσεις ακτίνων Χ ή σε θαλασσινά, αλλά το ιώδιο 123 είναι ασφαλές να καταπιεί για αυτούς τους ανθρώπους. Σε σπάνιες περιπτώσεις, το πολύ πιο ραδιενεργό ισότοπο Idodine 131 μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε εξετάσεις απεικόνισης, αλλά το ιώδιο 123 χρησιμοποιείται πιο συχνά. Η πρωτογενής ιατρική εφαρμογή του ιωδίου είναι η καταστροφή ασθενών θυρεοειδικών κυττάρων. Ούτε θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε έγκυες ή θηλάζουσες γυναίκες, όμως, καθώς η ραδιενέργεια μπορεί να βλάψει το μωρό.