Περιεχόμενο
Το ιουλιανό ημερολόγιο της ρωμαϊκής αρχαιότητας είχε πεντακάθαρα χρόνια κάθε τέσσερα χρόνια, για να φιλοξενήσει τη Γη κάνοντας λίγο περισσότερο από 365 ημέρες για να πάει γύρω από τον ήλιο. Αυτή η χρονική περίοδος, επίσης γνωστή ως "τροπική περίοδος", είναι μικρότερη από 365,25 ημέρες. Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια των αιώνων, το ιουλιανό ημερολόγιο έριξε τις εποχές όλο και περισσότερο. Το 1582, ο Πάπας Γρηγορίου απομάκρυνε την «ημέρα άλμα» από τα έτη διαιρούμενα κατά 100. Χρόνια διαιρούμενα κατά 400 διατηρούσαν την επιπλέον ημέρα. Από την εισαγωγή του, η διαφορά μεταξύ του Γρηγοριανού ημερολογίου (το σημερινό "κανονικό" ημερολόγιο) και του ιουλιανού ημερολογίου αυξήθηκε τρεις ημέρες ανά τέσσερις αιώνες, που αντιστοιχούσαν στις πτωτικές ημέρες άλμας για τρία από τα έτη που έληξαν στο "00". Για τα έτη μεταξύ 1900 και 2100, η διαφορά μεταξύ των δύο βρίσκεται στις 13 ημέρες. Η μετατροπή μιας ημερομηνίας Julian σε μια ημερομηνία Gregorian είναι απλή αριθμητική υπόθεση, όταν γνωρίζετε τη φόρμουλα.
Διαλέξτε τα ψηφία της χιλιετίας και του αιώνα του εν λόγω έτους.
Για παράδειγμα, για το έτος 1600, κοιτάξτε μόνο τα 16.
Πολλαπλασιάστε το αποτέλεσμα στο βήμα 1 κατά 3/4.
Αφαιρέστε 5/4 από το αποτέλεσμα του Βήματος 2.
Καταργήστε τυχόν ψηφία στα δεξιά της υποδιαστολής. Το αποτέλεσμα είναι ο αριθμός των ημερών που θα προστεθούν στην ημερομηνία Julian για να πάρει την ισοδύναμη Gregorian αξία του.
Για παράδειγμα, 2 Οκτωβρίου 1216, έχει τον υπολογισμό 12x.75-1.25 = 7.75. Η περικοπή δίνει 7 ημέρες. Επομένως μια ημερομηνία Ιουλίας στις 2 Οκτωβρίου 1216 είναι η 9η Οκτωβρίου του 1216.
Χειριστείτε τις ημερομηνίες BC με τους ίδιους υπολογισμούς, αλλά πρώτα αφαιρέστε ένα χρόνο. Αφού εκτελέσετε τους υπολογισμούς παραπάνω, προσθέστε το έτος πίσω. Ο λόγος είναι να διατηρήσετε τη γραμμική σχέση του τύπου, δεδομένου ότι δεν υπάρχει 0 π.Χ. ή 0 μ.Χ. 1 ΑΧ ακολουθεί 1 π.Χ.