Περιεχόμενο
- Απώλεια κάλυψης δασών
- Υποβάθμιση των κοραλλιογενών υφάλων
- Απειλές για τα Μαγγρόβια
- Απώλεια βιοποικιλότητας
Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα πλούσια σε βιοποικιλότητα και endemism, με πολλούς φυσικούς πόρους που συμβάλλουν στην οικονομία και στις τοπικές κοινότητες. Οι παράκτιες ακτές και οι παράκτιες ζώνες έχουν ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι η αλιεία, η γεωργία και η βιομηχανία εξαρτώνται από τις πλωτές οδούς και το θαλάσσιο περιβάλλον της χώρας. Οι απειλές για τον οικοτόπο και την απώλεια της βιοποικιλότητας προέρχονται από διάφορες πρακτικές, συμπεριλαμβανομένης της εκκαθάρισης της γης, της μη βιώσιμης αλιείας και της ρύπανσης.
Απώλεια κάλυψης δασών
Μεταξύ του 2000 και του 2005, οι Φιλιππίνες έχασαν λίγο περισσότερο από το 2% της δασικής τους κάλυψης ένα χρόνο. Αυτό ήταν το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στη Νοτιοανατολική Ασία. Από το 2005 θεωρήθηκε ότι μόνο το 3% του πρωτογενούς δάσους παρέμεινε. Η ταχεία αποδάσωση έχει ως αποτέλεσμα διάφορες απειλές για το οικοσύστημα, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της βιοποικιλότητας, της διάβρωσης του εδάφους, των πλημμυρών, των κατολισθήσεων και της μειωμένης ποιότητας των υδάτων. Τα δάση απειλούνται από την εμπορική εξόρυξη και την υλοτομία.
Υποβάθμιση των κοραλλιογενών υφάλων
Οι Φιλιππίνες είναι ένα παγκόσμιο κέντρο για τη θαλάσσια ακτογραμμή βιοποικιλότητας. Η παράνομη συλλογή και εξαγωγή κοραλλιών και ιχθύων ζωντανών υφάλων οδήγησε σε σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα, στην κατάσταση των κοραλλιογενών υφάλων, στην κάλυψη της θάλασσας και στους αριθμούς των ψαριών. Μόνο το 5% των υφάλων διατηρεί πάνω από το 75% της ζωντανής κοραλλιογενής κάλυψης.Οι καταστροφικές αλιευτικές πρακτικές περιλαμβάνουν την υπεραλίευση, την αλιεία με τράτες, την αλιεία δυναμιτών και την αλιεία κυανίου, όπου το κυάνιο διαλύεται στο νερό και αναδεύεται σε υφάλους, ενώ άλλες απειλές προέρχονται από ρύπανση και διάβρωση.
Απειλές για τα Μαγγρόβια
Οι απειλές για τα μαγγρόβια περιλαμβάνουν τη συγκομιδή, τη ρύπανση και την εκκαθάριση της γης για τη γεωργία και τον οικισμό. Η καλλιέργεια γαρίδας έχει ως αποτέλεσμα σχεδόν μη αναστρέψιμη και οικονομικά δαπανηρή ζημιά στην περιοχή, η οποία αφορά ακόμη περισσότερο επειδή τα γαλακτοκομικά αγροκτήματα καθίστανται ασύμφορα μετά από μόλις τρία έως πέντε χρόνια. Η καταστροφή των μαγγροβίων συνδέεται επίσης με την υποβάθμιση των κοραλλιογενών υφάλων, καθώς οι ύφαλοι προστατεύουν τα μανγκρόβια από ισχυρά κύματα και ρεύματα που ξεπλένουν το λεπτό ίζημα στο οποίο αναπτύσσονται τα μάνγκρες.
Απώλεια βιοποικιλότητας
Οι Φιλιππίνες θεωρούνται χώρα με μεγαλοκαικοδόμηνο χαρακτήρα. Έχει πολλή μοναδική χλωρίδα και πανίδα. στην πραγματικότητα, σχεδόν τα μισά από τα χερσαία σπονδυλωτά και μέχρι το 60% των αγγειακών φυτών της είναι μοναδικά στη χώρα. Ο ρυθμός απώλειας της βιοποικιλότητας αντικατοπτρίζεται σε κάποια συγκλονιστικά ευρήματα. Από το 2006, λίγο περισσότερο από το 20% των σπονδυλωτών ειδών αξιολογήθηκαν ως απειλούμενα από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης. Περίπου 127 είδη πτηνών θεωρούνται απειλούμενα και το εγγενές φιλιππινέζικο κοκτάνιο, κάποτε διαδεδομένο, τώρα τίθεται σε κίνδυνο.