Περιεχόμενο
Με τον καιρό, το άνεμο και το νερό μεταφέρουν το έδαφος από το ένα μέρος στο άλλο, ανακατανέμοντας θρεπτικά συστατικά και οργανικά υλικά και ανασχηματίζοντας το τοπίο. Οι υπερβολικά έντονες βροχές, οι υψηλοί άνεμοι, η ξηρασία, οι ποταμοί που ξεχειλίζουν τις όχθες τους και οι ισχυρές θύελλες των ωκεανών μπορούν να μεταβάλουν μόνιμα τοπία, μερικές φορές προς το καλύτερο και μερικές φορές για το χειρότερο. Η γεωργία, η ανάπτυξη και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες μπορούν να επιδεινώσουν αυτό το φυσικό φαινόμενο, αυξάνοντας σημαντικά το ρυθμό με τον οποίο διαβρώνεται το έδαφος. Η αυξημένη διάβρωση μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στο οικοσύστημα μιας ολόκληρης περιοχής.
Απώλεια θρεπτικών ουσιών
Όταν το έδαφος διαβρώνεται, το πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά και βιολογικά ποικίλο φυτικό έδαφος είναι το πρώτο που θα περάσει. Αυτό καθιστά πιο δύσκολο για τα φυτά να επιβιώσουν στις πληγείσες περιοχές, μειώνοντας τις αροτραίες καλλιέργειες και μειώνοντας την ποιότητα των καλλιεργειών που αναπτύσσονται στο υποβαθμισμένο έδαφος. Το Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών εκτιμά ότι η διάβρωση επιβαρύνει τους αγρότες με περισσότερα από 27 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως λόγω της μείωσης των γεωργικών αποδόσεων. Με την πάροδο του χρόνου, η φυσική καταστροφή του βράχου και η συσσώρευση οργανικής ύλης θα αναπαράγουν κάπως το έδαφος, αλλά τα πεδία πρέπει να βρίσκονται σε αγρανάπαυση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα για να εξουδετερώσουν τη διαδικασία διάβρωσης.
Βάθος και σταθερότητα της ρίζας
Η διάβρωση του εδάφους αλλάζει επίσης το βάθος του εδάφους, μειώνοντας την ποσότητα της γης που είναι διαθέσιμη στις ρίζες. Ορισμένα είδη φυτών εγκαθιστούν εκτεταμένα ριζικά συστήματα, τόσο για την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών σε σκληρά περιβάλλοντα όσο και για την προστασία των φυτών από την εκρίζωση από καταιγίδες, πλημμύρες ή ζωική δραστηριότητα. Η αδυναμία να τεθούν αυτά τα βαθιά ριζικά συστήματα μπορεί να αφήσει τα φυτά υποσιτισμένα και ευάλωτα στην εκρίζωση. Δεδομένου ότι η εδραιωμένη βλάστηση συμβάλλει στην καταπολέμηση της διάβρωσης του αέρα και του νερού, αυτή η αποδυνάμωση της φυτικής ζωής γίνεται ένας βρόχος θετικής ανάδρασης. Καθώς τα φυτά χάνουν το πόδι τους, το έδαφος ξεπλένει περισσότερο και προκαλεί την αποτυχία περισσότερων φυτών σε μια συνεχιζόμενη διαδικασία.
Ρύπανση των υδάτων
Το υλικό που ξεπλένει μακριά από τα αγροκτήματα και τα χωράφια πρέπει να καταλήξει κάπου και ένα από αυτά τα μέρη βρίσκεται σε ρέματα, ποτάμια και κόλπους. Το έδαφος που πλένεται σε ένα ποτάμι μπορεί να αλλάξει τη φυσική πορεία της υδάτινης οδού, αλλάζοντας το βάθος του και ακόμη και αναγκάζοντας το νερό σε ένα νέο μονοπάτι με την πάροδο του χρόνου. Ακόμη χειρότερα, μεγάλο μέρος του φυτικού εδάφους που ξεπλένει μακριά από τις γεωργικές δραστηριότητες είναι πλούσιο σε λιπάσματα με βάση το άζωτο, τα οποία μπορούν να συνδυαστούν με άλλα θρεπτικά συστατικά στο νερό για να υποστηρίξουν τις ανθοφορία των φυκιών. Αυτές οι ξαφνικές αυξήσεις στους πληθυσμούς των αλγών μπορούν να μειώσουν την περιεκτικότητα σε οξυγόνο στα ποτάμια και τον ωκεανό, που σκοτώνει κάθε ψάρι στην περιοχή.
Μόλυνση του αέρα
Η διάβρωση μπορεί επίσης να επηρεάσει την ποιότητα του αέρα. Σε εξαιρετικά άνυδρες συνθήκες, το υπέδαφος γίνεται τόσο στεγνό ώστε ένας ισχυρός άνεμος μπορεί να σηκώσει το ανώτερο στρώμα και να το ανατινάξει. Αυτό μπορεί να προκαλέσει καταιγίδες σκόνης, όπως εκείνες που μαστίζουν τις κεντρικές Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της ξηρασίας της δεκαετίας του 1930. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γης στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, περισσότερο έδαφος ανατίναξε λόγω της διάβρωσης του ανέμου από ό, τι το Μισισιπή έφερε στη θάλασσα κατά την ίδια περίοδο. Αυτές οι ισχυρές καταιγίδες σκόνης θα μπορούσαν να σκοτώσουν την εκτεθειμένη άγρια φύση και να επιδεινώσουν τα αναπνευστικά προβλήματα. Τα σύννεφα ήταν τόσο πυκνά που μπορούσαν να σβήσουν τον ήλιο. Η βελτιωμένη διαχείριση της γης έχει μειώσει τη συχνότητα των καταιγίδων της σκόνης, αλλά η απειλή παραμένει πάντα σε περιοχές της χώρας που υφίστανται ισχυρές ξηρασίες.