Περιεχόμενο
Οι παρατηρήσεις του διαστημικού σκάφους Kepler δείχνουν ότι υπάρχουν 50 δισεκατομμύρια πλανήτες στο γαλαξία του Γαλαξία. Η κατανόηση πλανητών που περιστρέφονται γύρω από άλλα συστήματα αστέρων μπορεί να ενισχυθεί με τη μελέτη των κόσμων πιο κοντά στο σπίτι. Οι πλανήτες στο ηλιακό σύστημα έχουν μια σειρά από χαρακτηριστικά που μπορούν να μετρηθούν, ένα από τα πιο σημαντικά είναι το albedo, ή η ποσότητα του φωτός που αντανακλάται από την επιφάνεια των πλανητών. Αυτή η μέτρηση συμβάλλει στον προσδιορισμό των υλικών που αποτελούν τους πλανήτες. Η κλίμακα albedo κυμαίνεται θεωρητικά από 0 τοις εκατό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν αντανακλάται φως από τον πλανήτη, στο 100 τοις εκατό, όταν η επιφάνεια των πλανητών αντανακλά όλο το φως που πέφτει πάνω του.
Γη
Το υλικό στην επιφάνεια και στην ατμόσφαιρά του καθορίζει έναν πλανήτη albedo. Η επιφάνεια της Γης αποτελείται από 71% ωκεανό και 29% έκταση. Το υγρό νερό απορροφά το μεγαλύτερο μέρος του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω του και αντανακλά πολύ λίγο. Το albedo του νερού, από το φως ψηλά στον ουρανό (κανονική συχνότητα εμφάνισης), είναι χαμηλό - περίπου 10%. Το albedo των περισσότερων εκτάσεων, όπως το έδαφος ή η άμμος, είναι επίσης σχετικά χαμηλό, κυμαινόμενο μεταξύ 15 και 45%. Η εξαίρεση είναι το χιόνι, το οποίο απαντάται πιο συχνά στους πόλους της Γης. Το χιόνι αντικατοπτρίζει την πλειοψηφία του φωτός που το χτυπά, οδηγώντας σε ένα υψηλό albedo περίπου 90 τοις εκατό. Τα ατμοσφαιρικά σύννεφα παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στο albedo της Γης. Τα περισσότερα σύννεφα είναι κατασκευασμένα από παγωμένο νερό και έχουν υψηλό albedo. Το πλανητικό albedo της Γης, που προέρχεται από τη συνδυασμένη επίδραση των μεμονωμένων στοιχείων, βρίσκεται περίπου στο 30%.
Ερμής
Ο υδράργυρος, ο πλησιέστερος πλανήτης στον ήλιο, αποτελείται κυρίως από σκοτεινή πορώδη επιφάνεια βράχου, η οποία αντανακλά πολύ μικρό φως. Η ατμόσφαιρά του αποτελείται από 95 τοις εκατό διοξείδιο του άνθρακα, 2,7 τοις εκατό άζωτο και άλλα ίχνη αέρια. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι οπτικά διαφανές και συνεπώς δεν συνεισφέρει στους πλανήτες albedo. Το πλανητικό albedo του Ερμή είναι 6 τοις εκατό.
Αφροδίτη
Η επιφάνεια του πλανήτη Αφροδίτη καλύπτεται από βραχώδη βουνά, ηφαίστεια και θάλασσες της λάβας. Η επιφάνεια της Αφροδίτης, ωστόσο, αποκρύπτεται εντελώς από το πυκνό ατμοσφαιρικό σύννεφο που καλύπτει τον πλανήτη. Τα ατμοσφαιρικά σύννεφα αποτελούνται κυρίως από θειικό οξύ, τα οποία αντανακλούν τη συντριπτική πλειοψηφία του ηλιακού φωτός που προκαλείται από αυτά. Αυτό καθιστά την Αφροδίτη τον πλανήτη με το υψηλότερο albedo στο ηλιακό σύστημα, με αξία 75 τοις εκατό.
Κρόνος
Ο Κρόνος μπορεί να βρεθεί σε απόσταση 1,4 δις χιλιομέτρων από τον ήλιο. Ο πλανήτης δεν έχει στερεά επιφάνεια, οπότε το albedo χαρακτηρίζεται από τα αέρια στην ατμόσφαιρά του, τα οποία αποτελούνται από υδρογόνο, ήλιο και άλλα ίχνη αέρια. Αυτά τα αέρια συνδυάζονται για να σχηματίσουν σύννεφα από σύννεφα υδρατμών, αμμωνίας και υδροσουλφιδίου αμμωνίου. Αυτά τα σύννεφα αντανακλούν μια σημαντική ποσότητα προσπίπτοντος φωτός, οδηγώντας σε ένα πλανητικό albedo 47%.
Άρης
Η επιφάνεια του Άρη, ο τέταρτος πλανήτης από τον ήλιο, αποτελείται κυρίως από ένα ερυθρό έδαφος, η σύνθεση του οποίου εξακολουθεί να διερευνάται από τον πύργο της NASA Opportunity. Το έδαφος που έχει αναλυθεί μέχρι τώρα περιλαμβάνει σωματίδια γυαλιού και κοινά ηφαιστειακά ορυκτά. Επειδή η ατμόσφαιρα του Άρη είναι πολύ λεπτή, το albedo, στο 29%, κυριαρχείται από τη σχετικά σκοτεινή επιφάνεια.
Τον Δία, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα
Ο Δίας, ο μεγαλύτερος πλανήτης στο ηλιακό σύστημα, έχει μια παρόμοια ατμοσφαιρική σύνθεση με τον Κρόνο, που αποτελείται από υδρογόνο και ήλιο. Το Jupiters albedo είναι 52 τοις εκατό. Ο Ουρανός, ο δεύτερος πιο μακρινός πλανήτης από τον ήλιο, έχει σύνθεση κυρίως υδρογόνου, ηλίου και μεθανίου, οδηγώντας σε 51% albedo. Ο Ποσειδώνας είναι ο εξώτατος πλανήτης και επίσης αποτελείται κυρίως από υδρογόνο και ήλιο. Το albedo του Ποσειδώνα είναι 41 τοις εκατό.