Η σύνεση και η καλή επιστημονική πρακτική απαιτούν τη βαθμονόμηση των συσκευών μέτρησης. Δηλαδή, οι μετρήσεις πρέπει να πραγματοποιούνται σε δείγματα με γνωστές ιδιότητες πριν από τη μέτρηση των δειγμάτων με άγνωστες ιδιότητες. Για παράδειγμα, εξετάστε ένα θερμόμετρο. Ακριβώς επειδή ένα θερμόμετρο διαβάζει 77 βαθμούς Φαρενάιτ δεν σημαίνει ότι η πραγματική θερμοκρασία στο δωμάτιο είναι 77 Fahrenheit.
Λαμβάνετε τουλάχιστον δύο μετρήσεις των δειγμάτων με γνωστές τιμές. Στην περίπτωση ενός θερμομέτρου, αυτό μπορεί να σημαίνει βύθιση του θερμόμετρου σε παγωμένο νερό (0 βαθμούς Κελσίου) και σε βραστό νερό (100 βαθμούς Κελσίου). Για μια ισορροπία ή ένα σύνολο ζυγών, αυτό θα σήμαινε τη μέτρηση βάρους γνωστής μάζας, όπως 50 γραμμάρια ή 100 γραμμάρια.
Δύο τέτοια σημεία δεδομένων είναι το ελάχιστο απαιτούμενο, αλλά το παλιό αξίωμα που "περισσότερο είναι καλύτερα" ισχύει.
Κατασκευάστε ένα γράφημα των μετρήσεων βαθμονόμησης σχεδιάζοντας την "γνωστή" τιμή στον άξονα y και την "πειραματική" τιμή στον άξονα x. Αυτό μπορεί να γίνει χειροκίνητα (δηλ. Με το χέρι σε χαρτί γραφικών) ή με τη βοήθεια ενός προγράμματος γραφικών του υπολογιστή, όπως το Microsoft Excel ή το OpenOffice Calc. Το Πανεπιστήμιο Purdue προσφέρει ένα σύντομο φροντιστήριο σχετικά με τη γραφική παράσταση με το Excel. Το Πανεπιστήμιο του Delaware προσφέρει έναν παρόμοιο οδηγό για την Calc.
Σχεδιάστε μια ευθεία γραμμή μέσω των σημείων δεδομένων και προσδιορίστε την εξίσωση της γραμμής (τα περισσότερα προγράμματα γραφικών υπολογιστών αναφέρονται σε αυτό ως "γραμμική παλινδρόμηση"). Η εξίσωση θα είναι της γενικής φόρμας y = mx + b, όπου m είναι η κλίση και b είναι η y-intercept, όπως y = 1.05x + 0.2.
Χρησιμοποιήστε την εξίσωση της καμπύλης βαθμονόμησης για να προσαρμόσετε τις μετρήσεις που λαμβάνονται σε δείγματα με άγνωστες τιμές. Αντικαταστήστε τη μετρούμενη τιμή ως x στην εξίσωση και λύστε το για y (την "αληθινή" τιμή). Στο παράδειγμα από το βήμα 2, γ = 1,05x + 0,2. Επομένως, μία μετρούμενη τιμή 75,0, για παράδειγμα, θα προσαρμοζόταν στο γ = 1,05 (75) + 0,2 = 78,9.